Bordeaux [czyt. bordo] - stolica Akwitanii.
Ludno¶ć: 216 tys. (zespół miejski 767 tys.)
W starożytno¶ci rzymsko-celtyckie miasto znane jako Burdigala (łac.), silny o¶rodek kulturalny prowincji Galii.
W IV wieku n.e. znane ze znakomitych szkół. Pochodził stamt±d m.in. Auzoniusz.
Od 413 pod panowaniem Wizygotów; od 507 w państwie Franków; u schyłku panowania
Merowingów (VII - VIII w.) niezależna, ale rozdrobniona na lokalne księstwa;
778 scalona przez Karola Wielkiego
jako królestwo; IX - X w. księstwo w rękach hr. Poitiers; 1137 Akwitania została wł±czona do Korony fr. w zwi±zku
ze ¶lubem Eleonory Akwitańskiej z Ludwikiem VII fr.; powtórne małżeństwo Eleonory z Henrykiem II Plantagenetem
spowodowało przejęcie Akwitanii przez Anglię, w której rękach pozostawała do 1453 (staj±c się przyczyn±
wojen ang.-fr.); w XV w. ostatecznie wł±czona do Francji.
Jedna z bram miejskich
Wieża ko¶cioła St-Michel
Akwitania (fr. Aquitaine) - kraina położona na wybrzeżu
atlantyckim w południowo-zachodniej czę¶ci Francji.
Dzieli się na 5 departamentów: Dordogne, Gironde, Landes, Lot-et-Garonne i Pyrénées-Atlantiques.
Nazwa Akwitania wywodzi się z języków celtyckich.
Wymienia ja Cezar w Commentarii de bello Gallico jako jedn± z trzech głównych czę¶ci Galii.
W ¶redniowieczu była księstwem, które wraz ze zmianami władców poszerzała swój obszar o ziemie Poitiers,
Owernii, Tuluzy oraz Gaskonii.
Akwitania jest jednym z głównych w kraju o¶rodków uprawy winoro¶li i tytoniu.
Herb Akwitanii
Zaułek na starym mie¶cie
Kloszard
Latarnie na starym mie¶cie
Zgiełk
Opustaoszała uliczka
Warto zobaczyć :
resztki murów obronnych i amifiteatr z czasów rzymskich,
¶redniowieczny ko¶ciół St-Seurin,
ko¶ciół Ste-Eulalie,
ko¶ciół St-Michel,
ko¶ciół Ste-Croix,
gotycka katedra St-Andre,
bramy miejskie,
Musee des Beaux-Artes z cennymi zbiorami malarstwa
Bordeaux
Paryż
Normandia
Mont Saint Michael
Dolina Loary
Futuroskop
Biskaje
Dolina Dordony
Carcassonne
Ardeche - Vallon PontD'Arc 
Luxemburg
Felsberg
Informacje
